Najszybszy parowóz to znana wszystkim „Piękna Helena”, Pm36-2, która do dnia dzisiejszego rozwija prędkość rzędu 130 km/h. W roku 1936 opracowono w Chrzanowie pospieszny parowóz doświadczalny typu Pm36.
W roku 1936 Biuro konstrukcyjne Lokomotyw w Chrzanowie opracowało doświadczalną serię parowozu pośpiesznego do prowadzenia lekkich pociągów ekspresowych z prędkościami do 140 km/h o oznaczeniu Pm36. Zbudowano w roku 1937 dwa parowozy tej serii, jeden z nich Pm36-1 posiadał otulinę opływową i został wystawiony na wystawie technicznej w Paryżu, gdzie otrzymał złoty medal. Parowóz Pm36-2 jako jedyny przetrwał zawieruchę wojenną. Parowóz ten jest wyposażony w tender 32D36 z tzw. “kontrbudka” i łożyska toczne SKF. Parowóz posiada hamowane przednie 2 osie toczne i osie tendra, ma zamontowany szybkościomierz szwajcarskiej firmy Hasler-Bern. Kocioł jest wykonany ze stali St41K i posiada ciśnienie robocze 18 Atm. Parowóz Pm36-2 przed wojną jeździł tylko na jazdach próbnych, do ruchu planowego trafił po 1945 roku po naprawie kapitalnej przeprowadzonej w ZNTK Bydgoszcz w roku 1947. Parowóz służył następnie w Lokomotywowniach Toruń, Gdynia, Poznań i Ostrów Wlkp. Gdzie zakończył służbę. Ostatnią jazdę z pociągami planowymi parowóz wykonał w kwietniu 1965 roku, następnie po długim oczekiwaniu trafił do Muzeum Kolejnictwa (obecnie Stacja Muzeum) w Warszawie. W styczniu 1995 roku został wysłany do Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Pile, gdzie poddano go odbudowie. W dniu 06.06.1995 został przekazany do Lokomotywowni Wolsztyn wzbogacając zbiór czynnych parowozów, gdzie do 2012 roku używany był do prowadzenia pociągów planowych oraz pociągów okolicznościowych.
0 komentarzy